Verslag van Rob Robbesom
Bijna met pensioen je eerste marathon lopen met een evenwicht wat niet werkt.
Corona als game-changer
Tijdens de lockdown in 2020 ging mijn zoon Ruben door het park Randenbroek en langs de PON spoorlijn zijn eerste 8 km hardlopen. De tweede keer liep mijn dochter Roos mee, en enkele dagen ik en ging na 100 meter uitgeput terug naar huis. Na haar tips “langzamer lopen pap, en pas stoppen als het na 10 minuten nog niet gaat” was ik daarna woensdagochtend in mijn trainingspak rond 9 uur klaar om in de Treek te rennen. Regelmatig was ik om 10 uur nog niet weg, waarna ik eind 2022 bij Altis een paar keer met de loopgroep van Henk van Doorn mee. Ik werd blij verrast door de positieve sfeer van het lopen in alle weersomstandigheden en nieuwe paden ontdekken, het meeleven bij blessures en vreugde bij prestaties, en het lekkers na de training. De maandag groep van Lisette van Zundert, Harrie de Boer, Marijke Koekoek en Marc Duvekot en de looptrainingen door Hans Koele daarna werd mijn week snel Altis oranje gekleurd. De maandag eerst met de loopgroep van Henk, daarna Lizzy en Harrie, vanaf 2022 baan-en intervaltraining en na een blessure om de dag krachtoefeningen. Langzaam werd ik verliefd op het hardlopen. Lid worden van Altis is sinds mijn huwelijk een van de beste besluiten die ik heb genomen.
Moed om te veranderen wat nodig is en accepteren wat je niet kunt veranderen.
24 februari 2023 overleed mijn collega Ellen Groothuis – Besselink aan de gevolgen van een herseninfarct. Ellen had net als ik een erfelijke gehoor- en evenwichtsbeperking waardoor beide langzaam helemaal uitvallen. Vanaf mijn 40e viel ik vaker bij het maken van een snelle hoofdbeweging waardoor ik moest stoppen met voetballen en tennissen. Hardlopen en krachttraining zijn uitstekende oplossingen om mijn stabiliteit te vergroten zodat ik mij beter kan op vangen als ik uit balans raak. Als je een indruk wilt hebben hoe het er uitziet als je evenwicht niet meer werkt raad ik het filmpje “een nieuw evenwicht” aan. https://www.youtube.com/watch?v=unhLVOBmmRs Ellen heeft veel werk verricht voor stichting “denegendevan” voor genezing van deze ziekte, en was de schakel tussen lotgenoten en de stichting. In het filmpje van 10 min. zie je ook welke oplossingen er mede door de stichting zijn bereikt. Uit eerbetoon aan Ellen was ik een aktie begonnen om met hardlopen geld op te halen voor haar missie: binnen 10 jaar genezing. Daarnaast was het een goede voorbereiding voor mijn eerste marathon. Mijn verhaal kun je lezen op de negende van https://denegendevan.nl/acties/gedetailleerd-overzicht/?id=31 De aktie spreekt veel mensen aan en loopt nog tot 3 maart 2024, een jaar na de uitvaart van Ellen.
De voorbereiding
Met het wegvallen van Ellen en het aangekondigde vertrek van mijn maat kwam ik in soort een pre-pensioen knoop. Ik had weleens gedacht om n keer n marathon te lopen, 3 maanden afstanden hard te lopen oplopend tot 32 km. én mijn perfectionisme hielden mij tegen. Dit veranderde nadat mijn loopmaat Geert vertelde dat het tempo van de lange duurlopen laag lag. Nadat hij een trainingsschema in elkaar draaide was ik om en schreven we ons in voor de marathon de ronde venen. Achteraf mis ik de uren met hem en Frank dwalen door de schitterende natuur rond Amersfoort en mijn kennismaking met de startbaan van voormalig vliegveld Soesterberg. Tijdens mijn vakantie in Florence heeft het rennend langs toeristen de geschiedenis van de stad verrijkt. De steun van mijn gezin was hartverwarmend, met een aanmoedigingspakket van een massagebon na afloop en een enorme pot met opstekers van mijn dochter Roos als: “als je het ongemak laat komen en jezelf vertelt hier kom ik prima doorheen” dan lukt je dat meestal.
De marathon
Van alle marathons stond de “rondevenen” met maximaal 350 deelnemers in de natuur op no 1. Tussen de Loosdrechtse plassen, langs de Amstel, en door een stal met onverstoorbaar grazende koeien. Geert en ik hadden ons op tijd ingeschreven en stonden met startbewijs 1 en 2 in Abcoude. Met flinke wind tegen zónder regen bij een aangename 14 graden gingen we door Braambrugge en Vinkeveen en 5 dorpen. Ik was blij van de aanwijzingen van vrijwilligers bij splitsingen, los zittende tegels of een vriendelijk “goed dat je even de tijd neemt” bij een stop bij een waterpost stop om een smerig gelletje weg te kunnen spoelen. Ik heb nóg meer respect voor de inzet van de steeds schaarser wordende groep vrijwilligers.
Vrij zijn in je hoofd.
De week vóór de start had ik wellicht omdat ik volgens plan minder kilometers liep soms onaangename gevoelens en gedachten. Het vooruitzicht om vijf úúr hard te lopen, waarvan Frank over de laatste 10 km had gezegd ”dan begint de marathon pas”…. Ik was met bijna 700 km goed getraind, alleen die laatste 10 km. niet. Wáár was ik aan begonnen. En, natuurlijk blééf het eerste gelletje na 7 km een ongemakkelijke druk in mijn maag geven. Komt dit jou als fanatiek sporter voor, of kramp een onverdraaglijke lichamelijke pijn of er helemaal doorheen zit. Je bent de focus kwijt, geen strategie of innerlijke peptalk helpt, de aandacht gaat als n magneet naar het ongemak. Wat een kalmerend effect had was opmerkzaam te zijn van de ongemakkelijke druk in mijn maag, en later een blijvende snelle en oppervlakkige ademhaling. Zonder te oordelen proberen de ademhaling te verlangzamen en verzachten. Vrij blijven in je hoofd. Iedereen met wie ik loop stel ik de vraag: wat doe je als je er doorheen zit ? Het meest bondige antwoord gaf Pieter: “gewoon doorlopen”. Vrij te blijven in je hoofd vind ik het meest interessante van het hardlopen en is net als het verlichten van emotionele en lichamelijke pijn te trainen. Opmerkzaam zijn te zijn zonder te oordelen van datgene wat zich aandient. Zo kun je trainen op de onvermijdelijke ongemakken die je tijdens het lopen tegen komt om vrij in je hoofd te lopen.
De laatste 10 kilometer
Met Geert en Willem liepen we in een tempo van 5.40 waarop we hadden getraind en waarmee we onder de 4 uur zou finishen. We werden de eerste kilometers ingehaald door véél lopers. Na 25 km wisselde mijn zoon Ruben Geert af. Ná de 32 km was ik verbaasd dat het lopen zó makkelijk ging. De laatste 7 km in een tempo van 5:20 veel lopers voorbij liepen om in een tijd van 4:57:58 over de streep te gaan. De medaille van mijn eerste marathon heb ik met trots overhandigd aan Jan, de echtgenoot van Ellen.
Dank
Paulien Rinsema https://geniet-meer.nl/over-paulien/ voor haar voedingsadviezen waardoor ik met een ideaal gewicht en vetpercentage aan de start stond. Paulien schrijft regelmatig In het glossy Magazine van Altis over voeding en geeft tips hoe je troosteten of snaaien te lijf kunt gaan, je lekker sport en een positief lichaamsbeeld versterkt.. Met recepten als muffins met bessen en banaan versloeg ik het nachtelijk koekjesmonster.
Shan Happé en Vincent van Leent, trainers van de voorjaarsmarathon voor het energie- en hydratieplan waardoor ik in een strak regime bij elke drankpost en om de 7 km stopte om met een bekertje water een gelletje weg te werken, wat na het 3e gelletje door mijn maag werd geaccepteerd .
Dorien Janse, https://www.dorienjanse.nl/vitaliteitstraject. die mij na een blessure aan het lopen heeft gekregen. Met haar benadering van de samenhang van bewegen, ademhalen, voeding en stress lukt het om stabiliteit te versterken en blessures te voorkomen
Mijn hardloopvrienden, met name mijn hardloopmaat Geert, Roos voor haar inspirerende passie en Ruben voor het pacen en mijn partner Anita voor de rust op het thuisfront.
Zonder hen was dit avontuur niet mogelijk geweest, en de aktie voor Ellen niet zo’n succes geworden.
Recente reacties